سه شنبه 94/11/27 کارگاه آموزشی در فضایی متفاوت برگزار گردید. در ابتدا کارگروه مشترکی با موضوع طناب کشی توسط آقای غفوری برگزار گردید.

در بازی طناب کشی زندگی، هرکس طناب را سمت خود می کشد و فکر نمی کند اگر طرف مقابل ببازد، خود او نیز به مشکل برخواهد خورد. گاهاً با طناب کشی قلب طرف مقابل را می شکنیم. اگر بخواهید در این مسابقه برنده باشید، باید یک هدف مشترک داشته باشید. نباید هرچیزی را به نفع خود بکشید. برای رسیدن به رهایی باید طناب را به نفع طرف مقابل کمی شل کنیم.

محبت لمس کردنی نیست، حسی است و اگر حواستان جای دیگری باشد متوجه آن نخواهید شد. یکی از زیرساخت های رهایی بیدار شدن احساسات فرد است زیرا که مصرف مواد احساسات فرد را گرفته است. برای نداشتن عود مجدد در مسیر درمان باید ابتدا زیرساخت ها فراهم شود.

در ادامه کارگاه آموزشی با موضوع بهای پرداختی برای رسیدن به درمان به دبیری آقای جانمحمدی و آموزشگری آقای سیف برگزار گردید.

اگر رابطه تان با راهنما با عشق باشد، زودتر به درمان می رسید. در زمان مصرف مواد از خانواده، کار، اعتبار شغلی و ... زدیم و دائماً در فکر مصرف مواد بودیم. به خانواده خود محبتی نداشتیم، در مجالس و مهمانی ها شرکت نمی کردیم.

اگر به حرف های راهنما گوش نکنید، بایدها و نبایدهای گروه درمانی را رعایت نکنید، نظم و تعادل نداشته باشید، با وجود اینکه در گروه درمانی حضور دارید اما باز هم درجا می زنید.

در زمان مصرف حاضر بودید هر بهایی بپردازید، باید برای درمان نیز همین گونه باشید. یاد بگیرید چشم بگویید و عملکرد داشته باشید. غرورتان را زیر پا بگذارید. ارزش رهایی را برای خود مشخص کنید. صداقت داشته باشید و فرآیند زمان را در نظر بگیرید. کارگاه آموزشی را در راس تمامی کارهایتان قرار دهید.

مردم به دو دلیل تغییر می کنند، یا بسیار آموخته اند و یا صدمه های زیادی دیده اند.