مالی

روانگردان صنعتی مالی  یک فرم از پودر خالص MDMA است که به تازگی به عنوان یک مخدر شادی بخش در پارتی ها  ودیسکوها  مورد استفاده قرار می گیرد  ، برخلاف قرص های اکستاسی که دارای ناخالصی ها مثل متامفتامین و یا کافئین است مالی  پودر خالص  متیلن دی اکسی متامفتامین (MDMA) است
روانگردان صنعتی مالی  به صورت پودر های سفید و یا قهوه ای و یا بژ  و خاکستری به فروش می رود  .
مخدر مالی خالص پودر سفید رنگی است گاهی پودر مالی در کپسول به فروش می رود .
مخدر مالی در واقع پودر اکستاسی خالص است مخدر روانگردان مالی به طور وسیع در کنسرت ها وپارتی ها مورد استفاده قرار می گیرد

مصرف مالی می تواند ایجاد  پارانویا، افسردگی، گیجی، اضطراب، اختلال خواب و ولع مصرف مواد مخدر بکند  .مصرف کننده گان مخدر  مالی درجاتی از  گرفتگی عضلانی را تجربه می کنند. تهوع، تاری دید، لرزش، غش کردن، لرز، عرق کردن وفشار دادن دندانها  به صورت غیر ارادی از اثرات مالی است. . یکی از خطرناک ترین اثرات MDMA،  اختلال در حرارات بدن است  مصرف مالی می تواند باعث افزایش شدید درجه حرارت بدن  شود که می تواند منجر به اسیب  کبد، کلیه و نارسایی های قلبی و عروقی  شود .

ریتالین

«متیل فنیدیت «(MPH: Methylphenidate) با نام تجاری «ریتالین» Ritalin توسط کمپانی داروسازی «نوارتین» در سال ۱۹۵۴ به بازار دارویی دنیا عرضه شد. در ابتدا قرار بود این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز و سندرم خستگی مزمن استفاده شود؛ اما بتدریج با پیشرفت علم و تجربه های گوناگون مشخص شد می توان از این دارو در درمان کودکانی که دچار اختلال بیش فعالی و کم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده کرد.
در ابتدا تمام ماجرا از کالج های آمریکایی و استرالیایی شروع شد. قرص «ریتالین» خواصی شبیه آمفتامین (همان قرصی که به اکستازی مشهور است) دارد. آمفتامین ها گروهی از داروها هستند که از نظر ساختمانی با ناقل های عصبی نوراپی نفرین، اپی نفرین و دوپامین مربوطند و به نام «داروهای مقلد سمپاتیک» یا «محرک سیستم عصبی مرکزی» نیز معروفند. آمفتامین ها معمولاً به شکل پودر سفیدرنگ و گاهی سفید متمایل به قهوه ای روشن یا سفید چرک مشاهده می شوند. چه کسانی این مواد را مصرف می کنند؟
آریتالین اغلب برای بهبود کارآیی، کاهش خواب و ایجاد سرخوشی مورد استفاده قرار می گیرند. به همین دلیل متأسفانه این ماده به عنوان تقویت کننده حافظه و تسهیل کننده یادگیری توسط دانشجویان و جوانان در موقع امتحانات و همچنین توسط رانندگان کامیون که خواهان بیداری و توجه طولانی مدت هستند مورد سوء مصرف قرار می گیرد. همچنین به علت اینکه آمفتامین باعث بی اشتهایی می شود برخی افراد از انواع آن به صورت خودسرانه در درمان چاقی استفاده می کنند.
اثرات مصرف :
از آنجا که ریتالین دارویی است که توسط پزشکان تجویز می شود، مصرف کنندگان تصور می کنند این قرص ها بی خطرند و آن «بدنامی» مواد مخدر را ندارند. در حالی که عوارض مصرف خودسرانه این قرص ها می تواند در حد مواد دیگر نظیر کوکایین و آمفتامین باشد.
پزشکان و روانپزشکان با صراحت اعلام می کنند ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیر ریتالین و اکستازی، بسیار سخت تر و پیچیده تر از کراک، هروئین و سایر مواد مخدر است.میگناirاستفاده محدود و کنترل شده ریتالین باعث عادت کردن بدن مصرف کننده به دوزهای پایین و در نتیجه ایجاد علاقه فرد به استفاده از دوزهای بالاتر و حتی مصرف داروهای سنگین تر و خطرناک تر می شود. این دارو به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض یک ساعت علایم آنها شروع می شود. آثار مصرف ۱ تا ۲ روز طول می کشد.

این آثار عبارتند از:
۱٫ ایجاد تحمل و وابستگی شدید
۲٫ مشکلات رفتاری مانند پرخاشگر ی و بی خوابی
۳٫ حالت تهوع و استفراغ
۴٫ احساس سرگیجه و سردرد
۵٫ تغییرات ضربان قلب و فشار خون (که معمولا به صورت افزایش است ولی در مواردی نیز به شکل کاهش دیده می شود.)
۶٫ خارش و جوش های پوست
۷٫ دردهای شکمی، کاهش وزن و مشکلات معده
۸٫ بروز حالت های روان پریشی (جنون) و علائم شبه اسکیزوفرنیا
۹٫ بروز افسردگی پس از قطع مصرف عوارض مصرف مقادیر زیاد ریتالین:
 ۱٫ از دست دادن اشتها و سوء تغذیه و کاهش وزن
۲٫ لرزش و پرش عضلات
۳٫ تب، تشنج و سردرد
۴٫ نامنظم شدن ضربان قلب و تنفس که در مواردی می تواند به شکل خطرناکی ادامه پیدا کند
۵٫ تکرار حرکات و اعمال بی هدف
۶٫ بروز حالت های پارانویید(سوء ظن)، توهم و هذیان
۷٫ ضایعات پوستی مزمن و احساس حرکت و جنبش حشرات در زیر پوست
۸٫ خودکشی و مرگ (تاکنون در چند مورد سوء مصرف ریتالین منجر به مرگ شده است.) علایم مسمومیت:
 خونریزی مغزی در اثر افزایش شدید فشارخون، شوک ناشی از افت شدید فشارخون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، اختلال هوش یاری، تشنج، اغماء و مرگ.

ماشروم

اخیرا ماده مخدرماشروم  در میان نسل جوان در حال مصرف میباشد که به نظر می رسد از میزان آسیب هایی که به دستگاه عصبی و سلول های خاکستری مغز می رساند آگاهی و اطلاع رسانی کافی صورت نگرفته است.ماشاروم ماده ای مخدر از گروه مخدرهای صنعتی و واحد اندازه گیری آن برگ است.  حدودا ۳۰دقیقه پس از شروع مصرف، علائم توهم زای آن شروع شده و حدود ۴ تا ۶ ساعت این اثرات باقی می ماند. نکته جالب توجه اینجاست که اثرات توهم زایی قارچ می تواند به صورت لذت بخش یا عذاب آور باشد که این حالات به خلق غالب فرد و عوامل محیطی و بیرونی بستگی دارد. هم چنین این ماده با تحریک اعصاب سمپاتیک موجب افزایش ضربان قلب وفشار خون گشته و گشادی مردمک های چشم را به همراه دارد. از دیگر اثرات آن می توان به سیخ شدن موهای بدن،افزایش دمای بدن و حالت گرگرفتگی و یا تشنج نیز اشاره کرد. چه خوب است دانستن علائم مصرف این ماده مخدر مد نظر خانواده های محترم قرار گیرد.

این ماده پس از ورود به بدن به سیلوسین جذب شده و مصرف آن بروز شادی و سرخوشی موقت را در مصرف کننده دارد؛ به طوری که با تقلید از عملکرد سروتونین درمغز، موجب تغییر در آگاهی مصرف کننده می گردد؛ به عنوان مثال مصرف کننده بدون اختیار می خندد و پس از اتمام اثر این ماده مخدر بر بدن، فعالیت های مغزی به همان شکل باقی مانده و فرد نمی تواند هماهنگی بین فعالیت های بدنی و مغزی خود ایجادکند.

مطالعات صورتگرفته بر روی افراد نشان می دهد که با مصرف دراز مدت ماشروم، می تواند منجر به تغییردر شخصیت فرد و هم چنین افزایش گرایش او به صراحت کلام و دوری از تعصب گردد.

قارچ جادویی از نظر کارشناسان

برای افرادی که از ماده مخدر ماشروم استفاده می کنند، علایم آن ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع می شود. مواد سمی قارچ به مدت ۴ تا ۶ ساعت، باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک در بدن می شود. ضربان قلب و فشار خون افزایش می یابد. مردمک چشم گشاد شده و گُر گرفتگی در صورت قابل مشاهده است، عملکرد کلیه ها به هم می ریزد. عضلات بدن سفت شده و دمای بدن افزایش می یابد. ماشروم حالت گیج کنندگی دارد. گاهی نیز حالت خواب آلودگی به دنبال دارد و فرد مصرف کننده شاید ۸ تا ۱۰ ساعت به خواب کاذب برود.

اثرات توهم زایی قارچ جادویی ممکن است به صورت لذتبخش یا عذاب آور باشد که در صورت استفاده مداوم فعالیت های مغز به همان شکل ثابت مانده و فرد نمی تواند هماهنگی بین فعالیت های بدنی و مغزی خود ایجاد کند و این تازه ابتدای مشکلات استفاده از این مواد توهم زاست.

اولین باری که این قارچ ها آن هم برای استفاده درمانی به اروپا وارد شدند، در سال ۱۷۹۹ بود که محققی آن را برای تکمیل پروژه ای دارویی به لندن آورد. او برای اولین بار از مقدار کمی از این قارچ ها در صبحانه اعضای خانواده خود استفاده کرد اما نتیجه ای که دید برایش غیرقابل باور بود. پسر کوچکش پس از اتمام صبحانه دچار شور و هیجان بسیار زیادی شد، تپش قلبش تا حد زیادی بالا رفت و با دویدن ها و پریدن های بیش از اندازه خود سعی در تخلیه انرژی داشت. این محقق پس از دیدن پسر خود، پدر و مادر پیشرش را از خوردن صبحانه شامل قارچ جادویی منع کرد.

در دنیای جدید، در سال ۱۹۵۵، «والنتینا و گوردن واسون»، اولین اروپاییانی بودند که در یکی از مراسم سنتی قبایل بدوی شرکت کرده و از این قارچ های جادویی مصرف کردند. آنها تجربیات خود از مصرف این ماده توهم زا را دو سال بعد در کتابی به نام «تجربه های زندگی» به چاپ رساندند.

قبل از آنها در سال ۱۹۵۶ «راجر هیم»، گیاه شناس فرانسوی، بر روی این قارچ ها بررسی و آزمایشات گسترده ای انجام داده و توانسته بود ثابت کند که مصرف بیش از حد ماده روانگردان این نوع قارچ برای سلامت مضر بوده و حتی منجر به مرگ می شود. این تحقیقات او به هاروارد راه پیدا کرده و نظریه اش توسطس گیاه شناسان و پزشکان این دانشگاه نیز تایید شداما در سال ۱۹۶۰ باز هم دولت این کشور،استفاده از این قارچ را برای تهیه دارو مجاز دانسته و پرورش آن آزاد اعلام شد.

بعد از آن بود که قارچ های جادویی بارها مورد آزمایش قرار گرفتند و مشخص شد که ماده سیلوسیبین موجود در آن است که باعث توهم زایی خطرناکی می شود اما متاسفانه دیگر کسی نتوانست جلوی پرورش آنها را بگیرد و از اوایل ۱۹۷۰ به بعد بود که گونه های مختلفی از این نوع قارچ در سراسر آمریکای شمالی، اروپا و آسیا مورد استفاده قرار گرفت.

البته ماده سیلوسیبین در بیش از ۲۰۰ نوع مختلف از قارچ های سمی دنیا وجود دارد که تا به حال در حدود ۱۶ مورد آنها به طور کلی در آزمایشگاه ها و دانشگاه های مختلف آزمایش شده و تحقیقات درباره بقیه آنها همچنان ادامه دارد. برای مثال ۵۳ نوع از این قارچ ها در مکزیک، ۲۲ نوع در آمریکا، ۱۶ نوع در اروپا، ۱۵ نوع در آسیا و ۴ نوع در آفریقا وجود دارند. همچنین ۱۹ نوع از قارچ های حاوی سیلوسیبین در استرالیا کشف شده است، به طور کلی این قارچ ها در تاریکترین مناطق جنگلی که دارای آب و هوای استوایی و خاک های غنی هستند رشد می کنند.

چطور تاثیر می گذارد؟

وقتی ماده سیوسیبین وارد بدن می شود به ذرات کوچکتری تجزیه می شود که سیلوسین تولید کرده و تاثیر روانگردانی دارد. این ماده آنقدر سنگین است که مصرف کننده قادر نیست در عرض مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی از آن را مصرف کند. فروشندگان این ماده ادعا می کنند که سیلوسیبین به هیچ عنوان وابستگی و اعتیاد به همراه ندارد، در صورتی که واقعیت این است که بیشتر مصرف کنندگان می گویند که پس از یک بار استفاده از این ماده، دیگر قادر به ترک آن نبوده اند.

توهم زایی این ماده آنقدر بالاست که معمولا بین ۳ تا ۸ ساعت طول می کشد که البته بستگی به میزان مصرف آن و وضعیت جسمانی فرد دارد، از دیگر تاثیرات این ماده، اختلال در درک و ایجاد ترس از موضوعات مختلف در افراد است که مصرف طولانی مدت آن موجب وحشت های بی مورد ور فتارهای خطرناک می شود.

معمولا مصرف کنندگان از میزان بسیار کم آغاز کرده و با توجه به عادت کردن بدنشان به این ماده، کم کم میزان مصرف را افزایش می دهند که رسیدن به این درجه از نابودی تنها چند ماه طول می کشد. مصرف زیاد این ماده در دفعات ابتدایی باعث بیهوشی و تشنج شده و فرد را ممکن است حتی تا آستانه مرگ پیش ببرد. سیلوسیبین بر روی حواس بینایی، شنوایی و لامسه تاثیر مستقیم داشته و آنها را از طریق سیتمی پیچیده ادغام می کند، همچنین موجب دیدن نورهایی در مقابل چشم می شوند که گاهی آنقدر زیاد می شوند که حتی قدرت دید واقعی را از فرد معتاد می گیرند.

مصرف کنندگان بعد از مصرف این ماده، زمین را مواج و نورانی دیده و برای بهتر شدن دیدشان، پلک زدن آنها بسیار زیاد می شود، آنها گاهی احساس می کنند که حتی مواد واشیای اطرافشان نیز در حال ذوب شدن هستند در حالی که همه جا ساکت است، آنها به طور واضح می توانند صدای موسیقی را در گوش خود حس کرده و آن را زمزمه کنند.

هروئین

هروئین یک داروی خطرناک و غیرقانونی است که پتانسیل بالای اعتیاد دارد

هروئین به خانواده‌ داروهای شبه‌افیونی (اوپیوئیدها) تعلق دارد. این خانواده دارویی شامل داروهای مانند مرفین و کدئین است، که مشتقات طبیعی تریاک محسوب می‌شوند؛ و نیز شبه‌افیونی‌‌های “صناعی”‌ از جمله شامل دمرول ومتادون که به طور شیمیایی ساخته می‌شوند. هروئین یک شبه‌افیونی “نیمه‌صناعی” است؛ هروئین با پردازش شیمیایی از مرفین ساخته می‌شود و دارای اثر قدرتمندتر و فوری‌تری از آن است. هروئین در مغز به مرفین تبدیل می‌شود.

 هنگامی که هروئین برای اولین بار در انتهای قرن نوزدهم عرضه شد، به عنوان یک مسکن و مهارکننده سرفه تبلیغ می‌شد. در اوائل قرن بیستم خطرات هروئین شناسایی شد. قوانینی در اروپا و آمریکا برای محدود کردن تولید، توزیع و استفاده از آن تدوین شد.

 برای مثال در انگلیسدکترها می‌توانند در مواردی هروئین را برای درد شدید تجویز  کنند. این درمان تنها برای بیمارانی که دچار بیماری لاعلاج هستند، قابل تجویز است.

 در انگلیس، هلندو سوئیسشمار اندکی از معتادان به هروئین که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، در برنامه‌های نگهدارنده به دقت تحت نظارت هروئین را با نسخه دریافت می‌کنند.

هروئین از کجا می‌‌آید؟

اغلب هروئین جهان در آسیا و آمریکای لاتین تولید می‌شود که خشخاش در آنها کشت می‌شود. مرفین در آزمایشگاه‌های نزدیک این مزارع از صمغ تریاک استخراج می‌شود، و بعد در آزمایشگاه‌های درون یا مجاور کشور تولیدکننده به هروئین بدل می‌شود.

هروئین به چه شکلی است؟

 هروئین در شکل خالص به صورتی پودر بلوری سفید و تلخ‌مزه‌ای است که در آب حل می‌شود. هنگامی که هروئین در خیابان فروخته می‌شود، بسته به فرآیند تولید و اینکه چه موادی به آن اضافه شده باشد، رنگ و قوام متفاوتی پیدا می‌کند.

 هروئین خیابانی ممکن است به شکل پودری سفید، یک ماده قهوه‌ای‌ دانه‌دانه یا یک صمغ تیره چسبنده قهوه‌ای تیره باشد. خلوص هروئین خیابانی  از بسته‌ای  به بسته‌ای دیگر متفاوت است، و ممکن است از دو تا ۹۸ درصد متفاوت باشد.

برخی افزودنی‌ها مانند شکر، نشاسته یا شیر خشک برای افزایش وزن جنس هنگام خرده‌فروشی به کار می‌روند و سایر داروها ممکن است برای افزایش اثرات هروئین به آن افزوده شوند. کینین ممکن است برای تقلید مزه تلخ هروئین به آن اضافه شود تا تعیین خلوص آن را با چشیدن مشکل کند.

 هروئین چگونه استفاده می‌‌شود؟

رایج‌ترین راه‌های مصرف هروئین اینها هستند:

•  تزریق به داخل ورید، یا به داخل عضله یا زیر پوست.
•  بالا کشیدن از راه بینی. در این روش گرد هروئین از راه مجاری بینی استنشاق می‌شود.
•  استنشاق یا دودکردن -در این روش هروئین را روری یک زرورق آلومینیومی حرارت می‌دهند و بعد دود و بخار حاصل را با یک لوله استنشاق می‌کنند.

معتادان به هروئین ممکن است روش تزریق را انتخاب کنند، زیرا این روش بیشترین و فوری‌ترین اثر را با کمترین مقدار دارو ایجاد می‌کند. افرادی که به هروئین وابسته هستند، ممکن است دو تا چهار بار در روز آن را تزریق کنند. هنگامی که هروئین با خلوص بالا در دست است یا در مورد مصرف‌کنندگان گاهگاهی که ترجیح می‌دهند، تزریق انجام ندهند، با احتمال بیشتر هروئین با بالاکشیدن از راه بینی یا دود کردن مصرف می‌شود.

مصرف هروئین چه احساسی ایجاد می کند؟

تاثیری که هروئین یا هر داروی روانگردان غیرمجاز دیگر در فرد ایجاد می‌کند. بسته به عوامل مختلفی دارد، از جمله:

•  سن فرد.
•  مقدار ماده مصرفی و تناوب مصرف آن.
• روشی که فرد دارو را مصرف می‌کنند.
• محیطی که در آن هستید.
• این که آیا فرد دچار بیماری جسمی یا روانی قبلی هست یا نه.
• اینکه فرد الکل یا سایر داروهای غیرمجاز یا مجاز را مصرف کرده باشد.

هنگامی که هروئین به داخل ورید تزریق می‌شود، باعث اوج‌‌گیری حالتی از سرشوخی       (rush) می‌شود. این اثر پس از  هفت تا هشت ثانیه احساس می‌شود، و از ۴۵ ثانیه تا چند دقیقه به طول می‌انجامد. این اثر در صورتی که هروئین از بینی بالا کشیده شود یا دود شود، اینقدر شدید نیست.

به دنبال این سرخوشی شدید اولیه، دوره‌ای از تسکین و آرامش به دنبال می‌آید (being on the node) که ممکن است تا یکساعت به طول انجامد. هنگامی که هروئین زیرپوست یا داخل عضله تزریق می‌شود، این اثر با آهستگی بیشتر در طول پنج تا هشت دقیقه رخ می‌‌دهد.

کسانی که به تازگی مصرف هروئین را آغاز کرده‌اند، ممکن است دچار تهوع و استفراغ شوند. اثرات مطلوبی که مصرف‌کننده به دنبال آنهاست شامل جدایی از درد جسمی و عاطفی و احساس خوشی است. سایر اثرات شامل کندشدن تنفس، تنگ‌شدن مردمک‌ها، خارش و عرق کردن. مصرف مرتب هروئین به یبوست، از دست دادن میل جنسی، و متوقف‌شدن یا نامنظم‌شدن چرخه قاعدگی.

مصرف هروئین باعث تغییراتی در خلق و رفتار می‌شود. افرادی که به هروئین وابسته هستند، ممکن است بعد از مصرف هروئین سربه‌راه و مطیع شوند، و در حین دوره دوری از هروئین تحریک‌پذیر و پرخاشگر می‌شوند.

 تاثیر هروئین چقدر طول می‌کشد؟

اثرات هروئین بدون توجه به نحوه استفاده آن، بسته به میزان مصرفی، به طور معمول سه تا پنج ساعت طول می‌کشد.

افرادی که وابسته به هروئین هستند، باید هر شش تا ۱۲ ساعت هروئین مصرف کنند، تا از بروز نشانه‌های ترک جلوگیری کند. علائم اولیه شدید هستند، و شامل آبریزش بینی، عطسه کردن، اسهال، استفراغ، بیقراری و  اشتیاق مداوم برای هروئین است.

همچنین در هنگام ترک هروئین  راست‌شدن مو‌های پوست (دانه‌دانه‌شدن پوست) و حرکات غیرارادی پا رخ می‌دهد. علائم ترک هروئین در طول چند روز به اوج خود می‌رسد و معمولا در پنج تا ۱۰ روز برطرف می‌شود. سایر علائم ترک شامل بیخوابی، اضطراب و  تمنای شدید دارو  ممکن است برای مدت بیشتری طول بکشد. ترک هروئین مرگبار نیست، اما ممکن است بسیار ناراحت‌‌کننده باشد.

آیا هروئین خطرناک است؟

بله، استفاده مداوم از هروئین چه به صورت تزریقی، استنشاقی یا دود کردن، می‌تواند در طول دو تا سه هفته به وابستگی جسمی و روانی منتهی شود.

 البته همه افرادی که هروئین را تجربه می‌کنند، وابسته نمی‌شوند. برخی افراد تنها به طور گاهگاهی مثلا در آخرهفته‌ها مصرف می‌کنند، بدون اینکه دوز مصرفی‌شان افزایش یابد. ما با مصرف مداوم هروئین، تحمل نسبت به اثرات دارو به وجود می‌آید، و هروئین بیشتر و بیشتری برای رسیدن به اثر مطلوب لازم است. مصرف مداوم مقادیر فزاینده هروئین نهایتا به وابستگی ختم می‌شود.

هنگامی که وابستگی به هروئین تثبیت شد، متوقف کردن مصرف آن ممکن است بسیار مشکل باشد. افرادی که برای مدت طولانی از هروئین استفاده کرده‌اند، ممکن است اظهار کنند که دیگر از از این دارو لذتی نمی‌برند. آنها تنها برای اجتنناب از علائم ترک و کنترل تمنای شدید برای دارو به مصرف هروئین ادامه می‌دهند.

تمنا برای هروئین ممکن است تا مدت‌ها پس از قطع مصرف آن باقی بماند، عود کند، یا به مصرف دوباره هروئین منجر شود، و اجتناب از دارو را مشکل کند.

اثرات درازمدت هروئین چیست؟

وابستگی به هروئین، و عوارض پزشکی، اجتماعی و قانونی که از مصرف هروئین ناشی می‌شود، ممکن است برای زندگی‌ افراد مصرف‌کننده آن، مصیبت‌بار باشد.

پژوهش‌ها با استفاده از اسکن‌های مغزی نشان داده است که مصرف درازمدت و مدواوم هروئین به تغییراتی در نحوه عمل مغز می‌انجامد. در حالیکه اثر این تغییرات به درستی درک نشده است، این پژوهش نشان داده است که ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها پس از قطع مصرف هروئین به طول بینجامد تا مغز به کارکرد طبیعی‌اش بازگردد.

 درمان نگهدارنده متادون، که از بروز علائم ترک هروئین جلوگیری می‌کند و تمنا برای آن را کاهش می‌دهد یا برطرف می‌کند، موثرترین درمان در دسترس در حال حاضر برای درمان وابستگی به هروئین است.

گل

شکل ظاهری مخدر گل همانند ماری جوانا یا حشیش است و بررسی‌ها نشان داده شده که ماری جوانا را آغشته به کاتابیش صنعتی کرده و با افزودن مواد توهم‌زا و محرک‌های دیگر بر قدرت مخدر بودن، سرخوشی و تشنگی آن تا چند برابر معمول افزوده‌اند و لذا بسیار خطرناک‌تر از ماری جوانا یا حشیشی فعلی است و نیز مصرف آن در سال جاری رواج بیشتری دارد.

نام گذاری گل ترفندی موزبانه از سوی سوداگران مرگ برای جا انداختن سریع این ماده در نوجوانان و جوانان است تا به دور از برداشت‌های بد و منفور در جامعه باشد چون نام گل زیبا است و احتمالا چون طبیعی است خطری ندارد و وحشت و بدبینی شکل گرفته در ذهن را کاهش می‌دهد.

بیشترین گروه مصرف کننده این ماده نوجوانان و جوانان هستند چون آنها در این سنین بشدت به دنبال تجربه‌های تازه‌اند و نیز متاسفانه مصرف این ماده در خانم‌ها هم با شیوع بالا در سطح کشور در حال گزارش است. نکته بسیار مهم این است که برخی از درمانگران معتقدند که ترک این ماده از مواد تزریقی هم سخت‌تر است.

حجم بالای ورود به کشور، منبع اولیه گیاهی این ماده، ارزانی، سهولت در مصرف(کشیدنی)، قابلیت حمل آسان، قابلیت بارگذاری در نخ سیگار، امکان مصرف در بسیاری از محل‌ها و موقعیت‌ها و نیز امکان تهیه در ساده‌ترین اماکن از جمله مهمترین عوامل شیوع بالا در مصرف این ماده است.

از عوارض‌های بسیار خطرناک این ماده تخریب شدید حافظه، فراموشی، حواس پرتی، اشتهای شدید و بهم خوردن روال رژیم غذایی انگیزه بسیار ضعیف در ترک، ایجاد مشکلات بعضا غیر قابل برگشت(کبدی، قلبی، غددی، گوارشی، مغزی) حالات جنون آمیز در فرد همراه با (توهم، هذیان، سوءظن و پرخاشگری) است.

مصرف آن در دراز مدت موجب گرایش به سوی مواد خطرناک‌تر، عفونت‌های ریوی، نازایی، آترونی مغز و تشنج، اختلالات روانی شدید و پایدار، ایجاد سندروم بی‌انگیزگی که یک حالت ناامیدی، بی‌‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی است می‌شود.

عبور از موانع موفقیت در مسیر رهایی

برای نمایش مطلب روی کادر روبرو (کادر زرد رنگ) کلیک کنید.

موضوع آموزشی پنج شنبه 94/08/28

برای نمایش مطلب روی کادر روبرو (کادر زرد رنگ) کلیک کنید.

مرفین

مورفین (MORPHIN)

       در سال ۱۸۰۵میلادی، مرفین از تریاک تهیه شد. مرفین یکی از اجزای اصلی و اساسی تریاک است که بطور متوسط از هر۱۰ کیلوگرم تریاک یک کیلوگرم مرفین تهیه می‌شود. مرفین را می توان از ساقه گیاه خشخاش نیز بدست آورد. رنگ آن به صورت کرم روشن و گاهی اوقات به رنگ آردسوخاری ( قرمزآجری) و مزه آن تلخ که ذرات آن در زیر ذره‌بین شبیه کریستالهای سوزنی است و در آب حل نمی‌شود، حلال آن الکل سفید یا اتر می‌باشد که به اشکال قرص، کپسول، پودر یا محلول (به صورت آمپولهای ۱۰ و ۲۰گرمی مورد مصرف پزشکی قرار می‌گیرد) عرضه می شود و از طریق خوراکی، کشیدن از راه مجاری تنفسی و تزریق زیر پوستی و داخل عضلانی و سیاهرگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر مقداری از مرفین را روی زرورق ریخته و حرارت داده شود مستقیماً دود می ‌شود و اگر مقدار کمی از آن بین دو انگشت ماساژ داده شود از بین می‌رود، مابین دو انگشت چرب می‌شود.

        این ماده بعلت اثرمخدرقوی که دارد به نام خدایان یونان باستان، مرفینوس (رب‌النوع خواب) نامیده شد. مرفین امروزی برای از بین بردن درد از قرن ۱۹ م. سابقه دارد و از حیث طبقه بندی فارماکولوژی، تضعیف کننده سیستم مرکزی اعصاب می باشد.

عوارض مصرف مورفین :

        اعتیاد به مرفین بسیار قوی و ترک آن بسیار مشکل و عوارض آن بر سیستم اعصاب و کلیه‌ها محرز شده است. در عروق مغز نیز باعث گشادی و افزایش فشار مایع مغزی نخاعی می‌گردد. التهاب معده و اثنی‌عشر، خروج غیرمعمول قند از طریق ادرار، خروج غیر معمولی آلبومین از طریق ادرار، اختلالات روانی که مهمترین آن عدم آگاهی فرد از وضعیت موجود خود یا از رفتن هوشیاری فرد نسبت به وضعیت فعلی است و سایر اثرات و علایم، مانند اثرات تخدیر کننده‌ای‌آن، مشابه تریاک و حتی شدیدتر و گاهاً خیلی زودتر فرد مصرف‌کننده به مقادیر کم آن عادت کرده و نیاز مغز به مصرف مقادیر بیشتر خواهد بود. کارکرد ذهنی در سطوح بالا مانند قدرت استدلال نه تنها دچار اشکال نمی گردد، بلکه عملکرد آن با شور و هیجان زیاد توأم است. البته پس از مدتی مصرف، عادت پدیدار می گردد و شخص به ناچار مقدار مصرفی خود را افزایش می دهد.

       اضطراب که خود جزئی از درد و رنج وابسته به کمبود احتمالی در اعتیاد است، سبب می شود که شخص علاوه بر افزایش مقدار مصرفی خود، فواصل مصرف را کاهش داده و به این شکل از بروز علائم کمبود و اضطراب احتمالی جلوگیری نماید.
اختلاف مورد اشاره مربوط به سازمان روانی – شخصیتی فرد و قدرت او در کنترل تمایلات و ارضا آن است. اما در اکثر موارد، اعتیاد به مشتقات ‹‹ تریاک ›› به طور عام و به ‹‹ مورفین ›› به طور خاص، موجب زوال سریع فیزیکی ، روانی و اجتماعی می گردد، و افرادی که قدرت ذهنی خود را حفظ کرده اند، رنج فراوان می کشند. زیرا دیگر از ماه عسل خبری نیست، بلکه فقط لحظات پر اضطراب و سختی وجود دارد که شخص به پرکردن سرنگ فردای خود می اندیشد.

متادون

متادون چیست؟

متادون از خانواده مواد شبه افیونى است و بیشتر در درمان وابستگى به سایر شبه‌افیونى‌ها نظیر هروئین، کدئین و مورفین کاربرد دارد
متادون یک شبه افیونى (اپیوئید) مصنوعى است، یعنى از مواد شیمیایى در آزمایشگاه به دست مى آید. سایر شبه افیونى‌ها یا طبیعى هستند مانند مرفین و کدئین که فرآورده‌هاى طبیعى بوته خشخاش هستند و یا شبه‌افیونیهاى نیمه‌مصنوعى هستند مانند هروئین، که مرفینى است که به طریقه شیمیایى پردازش شده است. (دى استیل مورفین)
متادون در طى جنگ دوم جهانى در آلمان ساخته شد و اولین بار براى تسکین درد به کار رفت. درمان با دوز نگهدارنده متادون که از بروز علائم ترک تریاک جلوگیرى کرده و تقاضاى آن را کاهش داده و یا از بین مى‌برد.

استفاده از دوز نگهدارنده متادون به تنهایی منجر به معالجه فرد معتاد نمى شود، بلکه به عنوان جزئی از  فرآیند درمان معتادان  به مواد افیونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این افراد از حمایت هاى طبى و اجتماعى لازم براى تثبیت و بهبود زندگى بهره مند و تشویق مى شوند مادامى که این دارو در مورد آنها موثر است، به درمان ادامه دهند.

متادون اولین‌بار در زمان جنگ جهانی دوم در کشور آلمان ساخته شد. زمانی که عرضه تریاک در اروپا به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد مصرف کنندگان تریاک دراروپا و خصوصاً در آلمان که تعدادشان کم نبود با مشکل جدی مواجه شدند. در میان مصرف کنندگان آلمانی ، مقامات عالیرتبه نظامی نیز از جمله هرمان‌گورینگ (جانشین هیتلر) به چشم می‌خوردند. شیمی دانان و شرکت‌های داروسازی آلمان به سفارش مسئولین کشور ماده‌مخدر مصنوعی جدیدیی تولید کردندکه به خشخاش متکی نبود. شیمی‌دانان موفق به تولید دارویی شدند که نه تنها مؤثر بود بلکه ماندگاری آن نیز در بدن بیشتر از سایر مواد مخدر بود.

مدت زمان تأثیر هروئین در بدن حدود ۲ ساعت است در نتیجه مصرف کنندگان نیاز دارند که چندین‌بار در روز از این ماده استفاده کنند درحالیکه این دارو میانگین بین ۲۴ تا ۷۴ ساعت ، با درنظر گرفتن میزان مصرف و سوخت و ساز بدن افراد ، تداوم دارد . نام این دارو یا ماده مخدر مصنوعی متادون بود. با گذشت زمان متادون داروی منتخب پزشکانی شد که سعی در درمان بیماری اعتیاد و وابستگی به موادمخدر داشتند و دارند .

اثرات متادون :

متادون ماده‌ای طولانی‌اثر است .شخصى که به مواد شبه افیونى وابستگى دارد با یک دوز متادون در شبانه‌روز از علائم ترک مصون مى‌ماند. در مقابل کسى که به هروئین براى پرهیز معتاد است، برای جلوگیری از بروز علائم ترک در خود باید سه تا چهار بار در روز این ماده را مصرف کند.
از معمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از خواب‌آلودگی ، منگی ، ضعف ، ناخوشی ، خشکی دهان ، اختلال دریچه پروستات و تأخیر در روند ادرار طبیعی ، یبوست و یا نوسان تنفسی نام برد .
حساسیت پوستی ، کهیر ، خارش ، سردرد ، سرگیجه ، فقدان تمرکز ، احساس مستی ، گیجی ، افسردگی ، ضعف بینایی ، رنگ پریدگی ، عرق کردن ، طپش قلب ، حالت تهوع و استفراغ از عوارض احتمالی استفاده از متادون می‌باشند.

از غیرمعمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از حساسیت آنافیلاکسی (نوعی مسمومیت خونی) ، اُفت فشار خون که باعث ضعف و از حال‌رفتگی می‌شود ، سردرگمی ، توهم ، عدم تعادل در راه رفتن ، رعشه ، پرش عضلات و ضعف عضلانی نام برد. استفاده از متادون خطر انسداد و از کار افتادگی کلیه‌ها را نیز همراه دارد .

علائم استفاده مفرط (overdose) یا استفاده بیش از حد متادون شامل موارد ذیل می باشد:
خواب‌آلودگی ، گیجی ، رعشه ، تشنج ، منگی که منجر به کما می‌شود ، سرمای بدن ، افت فشار خون و کندی نسبی ضربان قلب می‌باشد .

آیا متادون خطرناک است؟

زمانى که متادون طبق تجویز پزشک دریافت مى شود، بسیار بى خطر بوده و آسیبى به اعضاى داخلى و یا قدرت تفکر وارد نمى کند، حتى اگر براى سال ها به طور روزانه مصرف شود.
از سوى دیگر متادون یک داروى قوى است و مى‌تواند براى کسانى که آن را به طور منظم دریافت نمى کنند فوق العاده خطرناک باشد، چرا که این افراد نسبت به اثرات آن تحمل پیدا نکرده اند.این دارو حتى دوزهاى بسیار پائین نیز مى‌تواند براى کودکان کشنده باشند.
از این رو تجویز متادون با دقت پایش و کنترل مى شود.
یک مزیت مهم متادون این است که این ماده مصرف هروئین را کاهش مى‌دهد. خطرات مصرف هروئین شامل مرگ بر اثر دریافت دوز بى رویه، ابتلا به عفونت HIV و هپاتیت C از راه کاربرد سوزن مشترک است. درمان متادون کمک مى کند که فرد از فجایع ناشى از استعمال هروئین مصون بماند.

آیا متادون اعتیادآور است؟

تعاریف جدید از “اعتیاد”، عوامل متعددى را در ارزیابى مصرف دارو توسط فرد مدنظر قرار مى دهند. این عوامل شامل “تحمل” یا نیاز به افزایش مداوم دوز دارو براى رسیدن به اثر یکسان؛ “وابستگى جسمی” یا بروز علائم ترک با قطع مصرف و “استعمال همراه با اضطرار” به رغم نتایج منفى حاصل از ادامه مصرف دارو هستند.
برخى مى گویند که متادون به همان اندازه هروئین اعتیادآور است. کسانى که متادون مصرف مى کنند، مسلماً نسبت به برخى اثرات آن تحمل پیدا کرده و در صورتى که دارو را به شکل منظم دریافت نکنند، دچار علائم ترک مى شوند.
اما اگر چگونگى و علت مصرف دارو را مورد توجه قرار دهیم، متادون در تعریف کامل “ماده اعتیادآور” نمى گنجد. اول از همه این که تجویز متادون برای بیماران  به عنوان یک درمان طبى در نظر گرفته مى شود و تنها براى کسانى تجویز مى شود که خود هم اکنون وابسته به داروهاى شبه‌افیونى مانند هروئین هستند
. براى این افراد، متادون یک جایگزین مطمئن براى روش هاى خطرناکى چون استفاده از هروئین به شمار مى رود. متادون ایشان را از اضطرار براى مصرف ماده مخدر رها کرده و بدان ها امکان بهبود زندگى شان را مى بخشد.
متادون گاه به عنوان داروى خیابانى مورد استفاده قرار مى گیرد، اما استعمال آن بیشتر به منظور پیشگیرى از علائم ترک هروئین است. اثرات متادون کندتر از آن ظاهر مى شوند و بیشتر از آن مى پایند که بتوان از آن به عنوان ماده اى مناسب براى سوء مصرف یاد کرد.

اعتیاد به متادون بسیار خطرناک بوده و ترک آن هم بسیار مشکل. در تحقیقات NHSDA در آمریکا بسیاری از افراد رها شده از مصرف هروئین معتقد بودند که ”وحشت“ ترک هروئین به مراتب کمتر از ”عذاب“ ترک متادون است .
بسیاری افراد از اعتیاد به هروئین به اعتیاد به متادون منتقل می‌شوند و تنها وحشت عذاب ترک متادون باعث می‌شود که طول درمان سال‌ها ادامه یابد.

کوکائین

کوکائین

آلکالوئید اصلی برگ کوکا است که از برگهای بوته ای به نام (Ergthroxglom Coca) بدست می آید، که مرکز اصلی رویش آن آمریکای جنوبی است.

کوکایین به عنوان ماده موثر در سالهای ۶۰- ۱۸۵۹ م. از برگ کوکا مجزا و استحصال شد. کراک را نیز از کوکایین تهیه و در اواخر تابستان و اوایل پاییز سال ۱۹۸۵ م. به بازار شهر نیویورک عرضه کردند.

مصرف کوکائین :

۱ . استشمام – با این روش کوکائین به جذب شدن از طریق لایه های درونی بینی وارد بدن میشود.

۲٫ تزریق مصرف کننده با مخلوط کردن پودر کوکائین با آب با استفاده از سرنگ مواد را درون رگ تزریق می کند.

۳ .هیدروکلورید کوکائین تبدیل به ماده ای سخت و کلوخی (Free basing) . سخت سازی می شود که قابل تدخین است.

۴٫ کوکائین کراک از ترکیب هیدروکلورید کوکائین با آمونیاک و دوکربنات سودا (جوش شیرین) و چندین مواد دیگربه شکل ماده ای با تکه های سخت به دست می اید که آن را کراک می نامند. این ماده با استفاده از پیپ شیشه ای تدخین میشود.

کوکایین به عنوان یک مادهٔ مخدر هم استفاده می‌شود. معتادان به کوکایین آن را از راه بینی یا از راه تزریق استفاده می‌کنند. این اعتیاد موجب اختلالات جسمی و روحی شدید می‌شود. کراک کریستالهای ارزانقیمت و خالص نشده کوکائین است. کوکایین با انتقال دهنده های دوپامین،نورآدرنالین وسر تونین وابستگی دارد. کوکایین باعث بسته شدن باز جذب دوپامین میشود و مهمترین عامل میانجی تاثیرات تحریکی روانی حرکتی و تقویت کنندگی است .شواهد اخیر این موضوع را نشان میدهد که دوپامین همانند گیرننده ها ،نقش مهمی در حالت سر خوشی و تاثیرات تحریکی کوکایین دارد . آنتاگونیست به طور قابل ملاحظه ای تاثیرات محرک و سرخوشی کوکایین را تقلیل داده ،میل به کوکایین را در افراد وابسته به آن کاهش میدهد. ابزار برای استفاده کوکائین دود معمولی آن برای انفیه و استنشاق ۳۰ تا ۱۰۰ میلی گرم است و ۱۰ تا ۲۵ میلی گرم آن برای تزریق استفاده می گردد. کوکایین بی حس کننده موضعی است و به ندرت برای برخی از اعمال جراحی استفاده می شود. نامهای خیابانی آن Coke مخفف کلمه کوکایین (Cocaine)، Candy (شیرینی) ، Nose (بینی) ،Snow (برف) ، Happy (خوشحال، خوشبخت) و Dust (مواد گردی، گرد و خاک) می باشد. استعمال کوکا قرنها است در کشورهای هند، پرو و بولیوی معمول بوده، برگهای رنگ کوکا را برای لذت و خوش بودن می جوند، مردم این کشورها برای قادر شدن به انجام کارهای سخت و جدی و راه رفتن و تحمل گرسنگی و تشنگی از جویدن کوکا یاری می گیرند. تا آنجا که به تاریخچه کوکا مربوط می شود، این عادت در میان ساکنان کوه های آند رایج بوده است. در تابوت های (Huacas) باستانی پرو، مجسمه های در حال استعمال کوکا کشف شده اند. روشن ترین علامتی که بر چهره معتادان کوکا دیده می شود فرو رفتگی گونه هاست که در اثر مکیدن برگ کوکا به وجود می آید. در ایالات متحده آمریکا ،تزریق کوکایین،خواه به تنهایی یا به صورت ترکیب با هروئین رواج دارد .تزریق های مکرر همراه با سوزن های مشترک ،احتمال خطر جنسی ،عفونت ایدز را افزایش می دهد. ارتباط بین مصرف کوکایین و خطر ابتلا به ایدز در اروپا و استرالیا نیز گزارش شده است. در ایالات متحده آمریکا مصرف معمولی کوکایین با میزان بالای اضطراب و اختلالات عاطفی ارتباط بسیاری داشته است. مصرف مکرر کوکایین ، همانند امفتامین (شیشه)، ، با افزایش سایکوز اسکیزوفرنیک گونه ارتباط دارد. اگر چه کوکایین مثل مواد افیونی مسمومیت ندارد ،اما در مصرف بالا می تواند کشنده باشد. از آنجا که کوکایین بر روی قلب اثر سمی دارد و در سیستم عروقی –قلبی فرسودگی ایجاد می کند ،مصرف بالای آن می تواند باعث ایست قلبی و حوادث عروقی –مغزی شود. مصرف کوکایین نیز موجب مسمومیت عصب می گردد برگ گیاه کوکا (کوکائین) اثرات کوتاه مدت: اثرات کوتاه مدت آن مشابه آمفتامین است ولی با مدت زمان کوتاهتر، احساس افزایش انرژی، چابکی و سرخوشی زیاد می کند، از جمله اثرات آن پس از مصرف عبارت است از: افزایش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادگی مردمک چشم، پریدگی رنگ، کاهش اشتها، تعرق شدید، تحریک و هیجان، بی قراری، لرزش به خصوص در دستها، توهمات شدید حسی، عدم هماهنگی حرکات، اغتشاش دماغی، گیجی، درد پا، فشار قفسه سینه، تهوع، تیرگی بینایی، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ. در حالت قطع ماده نیز افسردگی شدید حادث می شود. ناخالصی کوکایین خیابان اغلب موجب حساسیت و آلرژی شدید می شود که معمولا با آب ریزش بینی و بی خوابی شدید همراه است. در مسمومیت حاد با کوکایین، فرد مصرف کننده دچار بی قراری و تشویش، هیجان، شوریدگی فکر و اختلال تنفسی می گردد. ضربان، تنفس و فشار خون فرد افزایش می یابد. اثرات دراز مدت: از جمله اثرات بلند مدت آن از دست دادن وزن بدن، یبوست، بی خواب، ضعف جنسی، دپرسیون تنفسی، اشکال در ادرار کردن، تهوع، کم خونی، رنگ پریدگی، تعرق شدید، دردهای شکمی و اسهال، اختلالات در هضم و دستگاه گوارشی، سردرد، لرزش دست ها، لرزش و تشنج، پریدن عضلات و سفتی آنها، هپاتیت، آب ریزش دائمی بینی، ایجاد زخم، آماس و جوشهای پوستی به خصوص اطراف مخاط گوش و بینی، زخم مخاط بینی (در مصرف به صورت انفیه)، اضطراب، بی قراری، تشنج پذیری شدید، سوء ظن، گیجی، اختلالات درک زمان و مکان، رفتار تهاجمی، تحریک پذیری شدید، افسردگی، پرخاشگری، تمایل به خود کشی، توهمات و اختلال در حواس (به خصوص بینایی، شنوایی، و لامسه)، افکار هذیانی، و گاهی اشتهای کاذب و سرانجام ناراحتی جدی دماغی و روانی به نام سایکوز و کوکایین. تحمل و ایجاد وابستگی کوکایین مشابه آمفتامین است وابستگی شدید روانی ایجاد می کند که این وابستگی در عصاره کوکایین یعنی کراک شدیدتر می باشد. در آزمایشاتی که برای تحقیق پیرامون اثر کوکایین بر روی موش و میمون انجام شده، پس از قطع مصرف آن، نشانه های ترک از جمله ضعف شدید، بد خوابی، افسردگی، تحریک پذیری، گرسنگی زیاد دیده شده است. مصرف کننده، کراک را چه به طریق استنشاق یا پاشیدن روی توتون و ماری جوانا و چه از راه کشیدن با پیپ استعمال کند، دیگر نمی تواند از مصرف آن خودداری کند و باید پی در پی آن را استعمال نماید. خیلی سریع جذب ریه گشته و به مغز می رسد و حالت تهاجمی به مصرف کننده دست داده، باعث بزرگ شدن قلب، افزایش فشار خون می شود، به گونه ای شدیدتر از کراک پدیدار می گردد. اصولا فردی که کراک مصرف می کند، دیگر بر خود تسلط ندارد و گویا خودی خود را گم کرده است. آثار مصرف کوکائین: آثار مصرف کوکائین بلافاصله ظاهر شده و ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد رفع می‌شوند. به همین علت افراد نوابسته به کوکائین ممکن است هر نیم تا یک ساعت یک بار، برای مصرف مجدد، از جمع یا محل کار خارج شوند.

این آثار عبارتند از:

۱) تحریک سیستم اتونوم (تاکی کاردی، اتساع مردمک، تعریق)

۲) تهوع و استفراغ

۳) علایم روانی (سرخوشی یا بی تفاوتی، اضطراب و عصبانیت، هذیانهای پارانوئید، توهم شنوایی، توهم بینایی،

۴) توهم لامسه بصورت احساس خزیدن حشرات زیر پوست، کاهش تمرکز

۵) رفتارهای اجباری و تکراری

۶) اختلال عملکرد شغلی و اجتماعی عوارض مصرف طولانی کوکائین

۷)- احتقان، تورم، خونریزی و زخم مخاط بینی

۸)- سوراخ شدن تیغه میانی بینی

۹)- تیک

۱۰)- سردرد شبه میگرنی

۱۱)- کاهش وزن

۱۲)- عوارض قلبی (آریتیم، انفارکتوس میوکارد)

۱۳)- حوادث عروقی مغز

۱۴)- تشنج